Το Τραμ τραίνο δεν χωράει στον Πειραιά
Βαρβάρα
Τσιάλτα.
fonipeiraioton.blogspot.gr
Ακόμη
και αν ο Πειραιάς ήταν η τελευταία επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, θα άξιζε
καλύτερη μεταχείριση. Όλοι ξέρουμε ότι στις Ευρωπαϊκές χώρες τουλάχιστον, ακόμα
και οι μικρότερες πόλεις και τα χωριά δεν υστερούν σε καθαριότητα, ρυμοτομία,
κυκλοφοριακή τάξη, αρχιτεκτονική αισθητική, πολιτιστικά κέντρα, αίθουσες τέχνης
κλπ., από τις μεγάλες πόλεις ή τις πρωτεύουσες. Ο Πειραιάς αν και είναι το
πρώτο λιμάνι της χώρας, μια πόλη με ιστορία που ξεκινά από την αρχαιότητα, με
μοναδικές ενάλιες αρχαιότητες που προσπαθούν να τις εξαφανίσουν αντί να τις
αναδείξουν (οι Δανοί αρχαιολόγοι είναι οι μόνοι ως γνωστόν που ασχολούνται με
το λιμάνι της Ζέας), με αρχαίο θέατρο, με φυσικές ομορφιές όπως η Καστέλα, η
Πειραϊκή, η Μαρίνα Ζέας, ο Προφήτης Ηλίας, το Μικρολίμανο και άλλα πολλά και
μάλιστα συγκεντρωμένα σε μικρή σχετικά ακτίνα, δεν φαίνεται να κάνει τίποτε για
να αξιοποιήσει τον πλούτο που διαθέτει. Τουναντίον δείχνει αυτοκαταστροφική
τάση, κατεδαφίζοντας τα θαυμάσια νεοκλασικά που είχε, αφήνοντας τα υπόλοιπα να
ερημώνουν και τώρα, για να δώσει την χαριστική βολή στην πόλη που ήδη πάσχει
από έλλειψη χώρων παρκινγκ, πεζοδρομίων κλπ., επιτρέποντας την διέλευση του
τραμ – τραίνου. Δεν είναι
ανάγκη να είσαι συγκοινωνιολόγος για να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το
αντιαισθητικό αργοκίνητο, επικίνδυνο, θορυβώδες θηρίο απλά δεν χωράει να
περάσει από την πόλη μας. Έχουν γραφεί πολλά γι’ αυτό το θέμα και
πολλοί συμπολίτες μας έχουν ήδη κινητοποιηθεί για να εμποδίσουν ένα τέτοιο
«έργο» που φοβάμαι ότι τα προβλήματα τα οποία θα δημιουργήσει θα είναι πολύ
περισσότερα από αυτά που θα λύσει ενδεχομένως. Και μόνο ότι τα μεγάλα νοσοκομεία δεν θα εξυπηρετούνται
και ότι η πόλη θα νεκρωθεί περισσότερο απ’ ότι ήδη έχει αρχίσει να νεκρώνεται
με το κόψιμό της στα δύο, από τις γραμμές του τραίνου, νομίζω ότι αρκούν σαν
επιχειρήματα.
Αλλά
δυστυχώς, σ’ αυτή τη χώρα του παράδοξου που έχουμε καταντήσει, συμβαίνει πάντα
για τα έργα που πρέπει να γίνουν, να ακούς ότι δεν υπάρχουν χρήματα, ενώ για
έργα περιττά, άχρηστα να πετιούνται αφειδώς. Στο Εθνικό μας δίκτυο οι
δρόμοι παραμένουν άφτιαχτοι και επικίνδυνοι για δεκαετίες, οι πολίτες ζητούν
ασφαλείς δρόμους για να μην θρηνούμε συνέχεια θύματα, αλλά αγνοούνται, ενώ
αναγκάζονται να πληρώνουν υπέρογκα και αδικαιολόγητα διόδια. Και εδώ στην πόλη
μας, που οι κάτοικοι
αντιδρούν (δηλαδή είναι τρελοί; Δεν «βλέπουν» ότι το τραίνο θα τους ωφελήσει;)
πάλι αγνοούνται. Στο εξωτερικό για να γίνει οποιοδήποτε έργο,
γνωμοδοτούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς. Χωρίς την έγκριση της αρμόδιας αρχής για
το περιβάλλον, άδεια δεν δίδεται επ’ ουδενί. Εδώ έχουμε τεκμηριωμένη έγκριση
από αρμόδιους επιστήμονες; Υπουργεία, επιτροπές, οργανισμοί χρυσοπληρωμένοι και
πάντα αναρμόδιοι. Είναι άθλος να βρεις κάποιον αρμόδιο για οτιδήποτε με θάρρος,
γενναιότητα, γνώση, πρωτοβουλία, συναίσθηση ευθύνης και όχι ευθυνοφοβία.
Αποφάσεις τυχάρπαστες, επιπόλαιες, που δείχνουν ότι ο «αρμόδιος» που τις πήρε
έχει σχεδόν ολοκληρωτική άγνοια των πραγμάτων και φοράει ειδικά γυαλιά για να
τα βλέπει με ειδικό τρόπο…
